Ko je ubio Olivera

Međutim, može se govoriti o licemerju onih koji su u proteklih par meseci vodili brutalnu kampanju protiv Ivanovića. Predstavljali su ga kao čoveka koji radi protiv interesa države, svesni situacije na ivici sukoba i rata na severu Kosova i prilika, koje su i sami stvarali, u pokušaju preuzimanja kontrole na tom području. Zapravo, čak se i o ovome ne može smisleno govoriti, imajući u vidu to da se aktuelna vlast prema svim svojim političkim neistomišljenicima postavlja na takav način da bi svaki tragični ishod dobio upravo ovakav kontekst – vlast mu je crtala metu na čelu.

Naime, način na koji Aleksandar Vučić vlada Srbijom je isti za sve – onaj ko ne podržava njegovu vlast i politiku, u kontrolisanom i tabloidnom medijskom prostoru, predstavljen je kao neko ko bi, da ima pravde, zaslužio da bude proteran iz države kao strani plaćenik, da bude strpan u zatvor kao kriminalac, ili, pak, da ga jednostavno nema. Stoga, tražiti od takve autoritarne vlasti da bude osetljivija prema onim političkim protivnicima koji se nalaze u nebezbednim uslovima, poput severa Kosova, prostora na kojem žive najnesrećniji ljudi na ovim prostorima, žrtve pogubne ratno zločinačke politike, čijim životima upravljaju mafija, težak kriminal, korumpirani političari, koji su u tim tragičnim uslovima takoreći navikli na smrt, uslove rata, osveta, straha od gubljenja osnovne egzistencijalne sigurnosti, bilo bi potpuno naivno i glupo. Odgovornost srpskih vlasti nepobitna je, dakle, ali i istog je intenziteta sve vreme, odnosno takva je i da nije bilo ovog tragičnog slučaja u kojem je njihov politički protivnik streljan.

Vučić se ponaša po jednom istom tvrdom obrascu koji ima takve karakteristike isključivosti, agresivnosti i napada na sve koji se drznu da mu se suprotstave, da kada bi nekim svojim postupcima iskočio iz njega, to bi značilo da je iskočio iz svoje kože, svog lika i dela, dobro poznatog unazad četvrt veka političkog delovanja.

Od dvehiljadite godine i prestanka sukoba na Kosovu, odnosno smene režima Slobodana Miloševića, većina srpskih političara, koji su i danas vrlo aktivni, istakli su se uglavnom u svojim nedelima, menjali stanovišta, prelazili sa jedne na drugu stranu. Činili greške i vodili pogubnu politiku koja je direktno uticala na živote Srba sa severa Kosova, kao i ostalih građana Srbije, zarobljenih interesima kriminala, političkog i finansijskog profiterstva političkih predstavnika i aktera. Dok je Oliver Ivanović bio državni sekretar u Vladi Srbije, u ministarstvu zaduženom za Kosovo, Aleksandar Vučić je sa pozicija potpuno neodgovornog i po javni interes razornog opozicionog delovanja potpirivao sukobe, podsticao postavljanje barikada, propagirao izolaciju, mržnju i nepomirenje sa kosovskim Albancima. Međutim, današnja opozicija, koja u najvećoj meri podrazumeva vlast pre ere Aleksandra Vučića, vodila je, takođe, neodgovornu i nacionalističku politiku čije ishodište nije bilo pomirenje i normalizacija odnosa sa kosovskim Albancima, već tolerancija ako ne i učestvovanje u instalaciji i produbljivanju kriminalnog miljea za kontrolu nad tim delom Kosova. Koliko god delovalo infantilno, neodgovorno, naivno i glupo izvlačenje predstavnika prethodnih vlasti, da je njihovo ponašanje u vezi sa ključnim državnim pitanjima, poput Kosova, bilo u ogromnoj meri određeno agresivnim ponašanjem radikalske opozicije, na čijem je čelu bio upravo Aleksandar Vučić sa svojim predsednikom Tomislavom Nikolićem, to ne umanjuje štetu koju je ovaj radikalski dvojac, sa tih pozicija, i u to vreme, naneo javnom interesu građana Srbije, kao i Srba na Kosovu.

Čiji su mafijaši sa severa Kosova, ko im daje podršku, ko im omogućava da kradu, lažu i bogate se na nesreći običnih, osiromašenih i ratom uništenih života ljudi, ko uzima ogroman novac koji država iz budžeta, od para poreskih obveznika Srbije, šalje na Kosovo, ko kontroliše i ugrađuje se od šverca, ko propagira nacionalizam i održava situaciju na ivici ratne kako bi sve to mogao da obavlja, pitanja su ipak za sve političke elite koje danas svedoče smrti i ubistvu Olivera Ivanovića.

Taj čovek je žrtva neposrednih počinioca, razume se, u najmanju ruku inspirisanih odnosom aktuelne vlasti u Srbiji, sve i da ubice nisu sa ove, srpske strane, ali, na širem planu, žrtva je i odnosa koji su sve vlasti, pre Vučića, imale prema kosovskom problemu i Srbima koji tamo žive.